Kültürün bir köşesinde, her kelime kutsal bir söz gibi çarpıcı ve her ritim ise aynı derecede vurucu bir biçimde karşımızda. Kendrick Lamar’ın her zaman ait olduğu yer burası ve “GNX” bizi bıçağın keskin ucunda karşılıyor, rap’in sürekli gelişen mirasının kemiklerine gerçeği kazıyor. Biraz daha yaklaşın ve “Gözlerinizi değil, kalbinizi kullanın”.

Kendrick Lamar, “Mr. Morale & The Big Steppers’‘tan bu yana ilk albümü olan “GNX” ile geri dönüyor. Hip-hop’ta bir mesih ve provokatör olarak yerini belirtiyor. 2024’e yaklaşırken, atmosfer travma ve iyileşmeden uzaklaşan bir değişimi ima eder nitelikite.

Albüm, DJ Mustard ve Sounwave’in sağlam prodüksiyonlarıyla şekillenirken K. Dot ve Lefty Gunplay’in çılgın enerjileri ve özgün ritimlerinin ardında Kendrick’in kendine olan güveni ve cesareti her bir parçada derinden hissediliyor. Albümün içinde dolaşırken, kelimelerle ne kadar ustaca oynandığını ve melodinin nasıl bir içsel yolculuğa dönüştüğünü hissediyoruz. Bir yanda lirik dehalık, diğer yanda melodik bir büyü. Bu albüm, hem kulakları sararken hem de ruhunuzu yakalayan bir oyuna dönüşüyor.

Açılış parçası olan Wacced Out Murals, ilk saniyeler, tuhaf ve ürkütücü synth’ler ve vokal armonileriyle insanı sarmalayan bir atmosfer yaratıyor. O an, Kendrick’in her zamanki tarzına uygun olarak, anlatının tonunu dengelemek için devreye giren Meksikalı mariachi şarkıcısı Deyra Barrera’nın sesiyle karşılaşıyoruz. Bu noktada Lamar, “Lamarian” bir dokunuşla müziğin katmanlarını derinleştiriyor. Bildiğimiz haliyle Kendrick, albümlerinde parçalara bağlı kalmayı, sürekli bir temayı işleyip düşündürücü referanslar bırakmayı seviyor. Bu bakımdan Wacced Out Murals, tüm albümün ruhunu özetleyen bir kapı işlevi görüyor.

Bir zamanlar hip-hop dünyasında ciddi bir gerilim yaratan Kendrick ve Drake arasındaki sürtüşmeye dair atıflar bu albümde de karşımıza çıkıyor. Her iki sanatçı da oyunun kurallarını kendi yazıyor, ama bu rekabet yalnızca müzikle sınırlı değil; bir fikir ve kültür savaşı adeta. Albümün ikinci parçası olan Squabble Up, kapıdan atılan ilk adım gibi hissettiriyor. Lamar, eski düşmanlıklarından gelen öfkesini öyle bir yoğunlukla sergiliyor ki, her kelime tıpkı bir mermi gibi. Bu kez, öfkesini sadece düşmanlarına değil, dünyaya karşı bir tür kutsal isyana dönüştürüyor. “Neşemi öldürmelerine izin vermeden öldüreceğim onları” diyerek Lamar, kendi vizyonunu yaratmak için yoluna çıkan her engeli korkusuz bir küstahlıkla karşılamaya hazır — kendisini sınırsız bir gücün içinde sunuyor gibi. Bu noktada, sadece bir rap savaşıyla karşı karşıya olmadığımızı fark ediyoruz. Öte yandan, GNX’te SZA ve Lamar’ın listeleri altüst eden kimyaları öfkenin arasında ufak bir tebessüm yaratarak Luther ve Gloria’da buluşuyor ve bu, bir aşk balladından farksız.

Lamar, nefret ve karanlıkla yoğrulmuş her şeyi, aslında öğretici bir derse dönüştürüp, sonunda sizi insanın bildiği en saf ve derin duyguya, sevgiye yönlendiriyor. Zehirle dolu bir yılın ardından, Lamar, ‘GNX’ ile karanlığın panzehirini sunuyor, tıpkı bir yarayı iyileştiren bir dokunuş gibi.

Geceyi kucaklayan uzun bir yolda, arka koltukta o yakıcı enerjiyle arkadaşlarla bağırarak eşlik edeceğiniz bir albüm, GNX–ritmin katmanlarında sersemleten bir deneyim.

Music