Lena Fayre

Onun müzik konusunda niyeti kişisel, bir rol modeli olmak arzusu da yok. Son şarkısı “Cry” ile dream-pop dünyasının alternatif seslerle bir araya geldiğini görüyoruz ve Lena Fayre’nin yaratıcı özgünlüğü bize yansıtmasını izliyoruz.

Biraz geçmişinle başlayalım. Uluslararası düzeyde ses getiren ilk şarkını 2013’te çıkardığından beri çok başarılı oldun. Müzisyen olmaya karar verdiğin o tanımlayıcı an neydi?

Hiç belli bir zaman olmadı. Kendimi bildim bileli müzik yapıyorum ve şarkı yazıyorum. Profesyonel anlamda benim için başka hiç bir işin anlamı yok. Ancak üniversite ve müziğin peşinden gitme arasında bir seçim yapmam gereken bir zaman olmuştu. Ben müziği seçtim.

Sosyal medyanın rolü göz önüne alındığında, müzik dünyasına girmeye çalışan diğer yaratıcı insanlara bir rol modeli olmak için baskı hissediyor musun?

Bir sanatçı olarak niyetlerim nadiren başkalarını nasıl etkileyeceğim düşüncesini içeriyor. Bir rol modeli olmak gibi bir arzum yok. Söyleyeceğim şeylerin özgün olarak yankılanması için yaratmak istiyorum, sadece bu. Sosyal medya kaçınmamın daha iyi olduğu garip bir zorunluluk!

Sana ilham verenlere ve kişisel yaratıcılığına sadık kalarak bir sanatçı olarak gelişmek nasıl?

Yaratıcı sürecime beklentiler veya kısıtlamalar getirmemeye çalışıyorum. Kendimi geliştirdiğim ve süreçten hoşlandığım sürece benim için sorun yok. Küçükken bana müzik yapmak için ilham veren müzisyenlere gerçekten minnettarım, ama daha çok dürüstlük ve kendimi zorlamakla ilgileniyorum.

Kariyerinin başından beri bağımsızlık ve sosyal farkındalıkla devam ettin. Müziğini yayınlama konusunda sosyal medya platformlarında iyice avantaj sağladın, bu da daha büyük bir izleyici kitlesi için sana yardımcı oldu. Seni solo projelerinde desteklemiş olan bağımsız piyasalara temin etmek ne kadar önemli, ve müziğinin bağımsızlığını korumak için seni motive eden neydi?

Bu kadar süre yarattıklarım ve onların dünyaya sunumu üzerinde tam kontrol sahibi olmak için bağımsız kaldım. Özgürlük ve akıcılığa ihtiyacım var. Hala kendi başıma müzik ve müzik videoları yayınlamak bir mücadele oluyor. Şanslıyım ki Spotify gibi havalı ve ilgili platformlar yaptıklarıma dikkat verip beni destekledi.

Son single’ın “Cry”ı biraz incelemek istiyoruz. Bizlere dream pop sesin alternatif sesle buluşmasını anlatır mısın? Sanıyorum ki burada en içten duygularını ifade ediyorsun?

Son zamanlarda daha minimalist prodüksiyonla şarkı yapıyorum – mekan ve seyreklik üzerine. Berlin’den arkadaşım Nikolai Potthoff ile çok fazla işbirliği yaptım. Cry’ın süper pop korosuna çok sevdiğim bir etki ve tavır kazandırdı. Her zaman inişli çıkışlı, ürkütücü, hayali ses alanlarına ilgi duydum, ve Cry benim için bunun bir örneği. Sözler açısından bu şarkı romantik deneyimlerin ve üzüntü ve özleme hislerinden utanmamanın her yönünü kucaklıyor

Bir sanatçı olarak niyetlerim nadiren başkalarını nasıl etkileyeceğim düşüncesini içeriyor. Bir rol modeli olmak gibi bir arzum yok.

Ve Alan Del Rio Ortiz ile yaptığın video “Cry”ın tarzıyla ve senin görsel estetik zevklerinle müthiş uyumlu. Bu yaratıcı stil/işbirliği nasıl oldu?

Bu Alan’la çektiğim ikinci video idi. İşlerini ve bir yönetmen olarak hassasiyetini çok seviyorum. Onunla çalışmak bir rüya. O ve yakın arkadaşım/beraber çalıştığım kişi Chelsea McCarthy Cry için bir çok yaratıcı yönü çözdüler. Bir performans videosu yapma, özellikle de ciddi bir coğrafyada uygulama fikri bizleri sardı.

Gelecek albümün “Cry” ile daha çok tür-karışımı bekleyebilir miyiz?

Tonlarca materyalin üzerinde otursam da yakın zaman için bir albüm veya albüm başlığım yok. Eğer yapabilirsem bir kaç ayda bir müzik yayınlamayı seviyorum, yani uzun sürmemesini umarım.

LA’de yaşamak ve bir müzisyen olmak nasıl? Bu seni nasıl etkiliyor?

Her zaman LA’de yaşadım ve hep bir müzisyendim, alternatif bilmiyorum. Bu şehir kesinlikle yaratıcı tipler ve müzisyenlere doymuş, bu yüzden ben de hiç komünitesiz veya istersem enerjisiz kalmıyorum. Los Angeles’ı çok seviyorum, bu şehir beni gazlıyor. Komiktir ki, cidden müzik yapmak için genelde LA’den ayrılmam gerekiyor.

Son olarak, bir müzisyen olarak asıl amacın nedir? Bir sanatçı olarak nasıl evrilmek istiyorsun?

Bu yol beni nereye götürecek bilmiyorum, ama şunu biliyorum ki gerekli bulduğum işler yaratmak ve onlara katılım göstermek istiyorum. Dürüstçe ve sürekli olarak büyümek istiyorum.

Kısa Notlar

İlham? Aşk, Los Angeles, küçük şeyler.

En sevdiğin albüm? Donnie and Joe Emerson’dan Dreamin’
Wild.

En sevdiğin single? No Parents’dan Hey Grandma.

En sevdiğin müzisyen? The Cure.

 

Fotoğraf: Alan Del Rio Ortiz