Alec Gill “Hessle Road Photo Archive” – Move on and move away
Bir şehir yeni bir sayfa açtığında ne olur? Yeniden inşa etmek için önce yıkmak gerek. Alec Gill, objektifini Hull/Hessle Road’a çevirerek, bir zamanlar capcanlı olan balıkçı mahallesinin yitip giden yaşam anlarını yakalıyor. Dağılmakta olan balıkçı topluluğunu belgelemeye koyulan Alec, 1971’den itibaren 16 yıl boyunca yolun değişen peyzajını görüntülüyor. Ve, bizi değişen zamana ve insani duyguların doğasına dair bir yolculuğa davet ediyor.
Değişim, doğası gereği yayılma ve kendisinden önce var olanı yavaşça ele geçirme yeteneğine sahip. Hessle Road, değişimin neler yapabileceğine ilk elden tanıklık etti. Bir zamanlar birbirine sıkıca kenetlenmiş bir balıkçı topluluğu hüzünlü bir parçalanma sürecinden geçmektedir. Evler, dükkanlar ve insanlar teker teker birbirlerinden uzaklaşırken; Alec o anları yakalamak için oradaydı. Hull’ın aşinalığını ve bu topluluğa olan tutkusunu yanına alarak, doğduğu kasabada hayat farklılaşırken deklanşöre basıyor.
Kasabanın dağılışını görmek kasvetli bir süreç olsa da Alec’in çekimleri karamsarlıktan çok uzak. Hatta hızlı bir bakışla canlı, mutlu ve enerji dolu olduklarını bile söyleyebilirsiniz. Bu sürecin yarattığı insani kabullenişi ve insanlar üzerindeki etkisini yakalamayı amaçlamış. Özellikle çocuk fotoğraflarıyla, hayatın devam ettiği ve insanların da onunla birlikte devam ettiği gerçeğini sahipleniyor. Merak asla yitirilmiyor, neşe asla tükenmiyor. Hessie Road’un bildiği şekliyle hayat ondan uzaklaşıyorken mutluluk dolu ölüm anılarını inceliyoruz. Bu duygusal yaklaşım, kasvetli konuları güneşli bir gözden ele alan Shashank Verma’nın “Traces of Survivance” seçkisini hatırlatıyor.
Alec, tekniği ve belgeleme yöntemleri konusunda son derece hassastı. Bir çerçeve çizdi ve buna sıkı sıkıya bağlı kalarak 16 yıl boyunca bir güzergahta çekim yaptı ve zaman geçtikçe değişen manzaraya tanık oldu. Bu projenin en özel yanlarından biri de Alec’in tek bir yola ve çevresindeki topluluğa olan titiz bağlılığı. Genellikle bir kamera rulosunda 12 kare ile çekim yapıyor ve her birini değerlendirmeye hevesli bir biçimde çalışıyordu. “Gittikçe daha fazla mahalle evinin yıkıldığını görmek beni üzüyordu. Yine de olan biten buydu ve özellikle bir belgesel fotoğrafçısı olarak bu akışkan ve değişen duruma uyum sağlamam gerekiyordu. Bir fotoğraf çekmeden önce her zaman birilerini çekmek gibi bir kuralım vardı.”
Bu 16 yıllık arşiv “The Hessle Road Photo Archive Book”da şekil buldu. Projenin başlamasından tam elli yıl sonra, Alec’in çalışmaları Iranzu Baker tarafından düzenlendi ve Fran Mendez tarafından belgesel fotoğrafçılığın incili olarak tasarlandı. Tarihten ziyade bağlama öncelik veren ve Alec’in akışkan yaklaşımını yansıtan fotoğrafları, kronolojik olmayan bir sırayla kitaba serpiştirilmiş. Kitap, Alec’in uygulamalarını özgün bir şekilde sergiliyor ve okuyuculara toplumu onun gözünden keşfetmeleri için alan tanıyor. Genellikle plansız ama anları yakalama niyetli bir şekilde mahallede dolaşırken, sizi ölmekte olan bir kasabanın karelerinden bir seçkiye davet ediyoruz:
